W dniu 31 marca 2019 roku w USA odbędą się protesty środowisk polonijnych skierowane przeciwko prawu 115 -171 (Act S.447), a także przeciwko zdumiewającym zaniechaniom polskiego rządu i parlamentu w tym zakresie. Protesty odbędą się pod hasłami: „Repeal Fraudulent Act S.447”, „We Say NO to the Giveaway of Heirless Property”, „Act S.447 is a Fraud” i „Act S.447 = Unconstitutional Precedent”. Protesty dotyczyć będą również agresywnych napaści słownych ze strony polityków Izraela i Stanów Zjednoczonych, które zakłamując prawdę historyczną, oskarżają Polskę o współudział w Holocauście. Protesty odbędą się w Nowym Jorku, Chicago, Bostonie, Los Angeles, Hartford i Filadelfii. 9 maja 2018 roku Prezydent Donald Trump podpisał ustawę S.447, obowiązującą obecnie jako federalne prawo o numerze 115-171. Ustawa ta spotyka się z powszechnym sprzeciwem polskich i polonijnych środowisk w Stanach Zjednoczonych i na świecie, jako naruszająca obowiązujący porządek prawny, tak amerykański jak i polski, oraz sankcjonująca nienależne roszczenia wobec Polski wysuwane przez amerykańsko-żydowskie grupy lobbingowe, takie jak World Jewish Restitution Organization. Przedmiotem tych roszczeń są nieruchomości i inne aktywa pozostawione bezpotomnie i bezspadkowo przez obywateli Polski narodowości żydowskiej, zamordowanych w czasie II wojny światowej przez Niemców. Należy podkreślić, że roszczenia te zostały już, de facto, zaspokojone, w formie nadzwyczajnej umowy międzynarodowej między Niemcami a Izraelem, tzw. Umowy Luxemburskiej z roku 1952, w której to Niemcy przyjęły na siebie pełną odpowiedzialność za eksterminację i inne zbrodnie popełnione na mniejszości żydowskiej w Niemczech i we wszystkich krajach okupowanych przez Niemcy, także w Polsce. Ponadto, roszczenia te zostały zaspokojone również przez umowy indemnizacyjne pomiędzy Polską a Stanami Zjednoczonymi, Wielka Brytanią, Francją, Kanadą, Szwecją, Danią, Szwajcarią, Lichtensteinem, Holandią, Grecją, Norwegią, Austrią, Belgią i Luxemburgiem. Prawo 115-171 (Act S.447) odwołuje się do wskazań Deklaracji Teresińskiej z roku 2009. Deklaracja zawiera pozaprawne roszczenia rozmaitych organizacji żydowskich wobec 46 krajów, których obywatele uczestniczyli w tej konferencji, w tym także wobec Polski. Powyższe roszczenia obejmują aktywa pozostawione bezpotomnie po II wojnie światowej przez Żydów, ofiary niemieckiego ludobójstwa, będących obywatelami różnych państw, także przedwojennej Polski. Deklaracja Terezińska nie daje USA mandatu do egzekwowania jej postanowień oraz zawiera ona sformułowania, które są jawnie dyskryminujące względem grup narodowych innych niż grupa żydowska, co czyni prawo 115-171 (Act S.447) niekonstytucyjnym. Polska, ze względu na wielkość swojej przedwojennej żydowskiej mniejszości, wydaje się być, bez wątpienia, głównym adresatem tych roszczeń i to pomimo faktu utraty przez Polskę większości terytoriów, na których owa mniejszość zamieszkiwała. Amerykańskie żydowskie organizacje roszczeniowe nie są i nigdy nie były prawnymi spadkobiercami obywateli II R.P. narodowości żydowskiej, ani jakichkolwiek innych podmiotów prawnych działających w Polsce przed II wojna światową. Wszystkie nieruchomości i aktywa pozostawione po wojnie bezpotomnie, bez względu na przedwojenną przynależność narodową ich właścicieli, przeszły, zgodnie z obowiązującymi normami prawa, na własność polskiego Skarbu Państwa, podobnie jak dzieje się to w podobnych przypadkach także w Stanach Zjednoczonych, i w innych krajach. Polska, do dnia dzisiejszego, nie ustaliła oficjalnie rozmiaru szkód, których doznała na skutek niemieckiej i sowieckiej okupacji, ani też nie uzyskała stosownych reparacji wojennych. Prawo 115-171 (Act S.447) łamiąc obowiązujący porządek prawny i opierając się na dyskryminującym pozostałe nacje precedensie, otwiera nowy etap na drodze, której celem jest przekształcenie bezprawnych roszczeń materialnych w prawnie akceptowane narzędzie ich 1 windykacji. Innymi słowy, prawo 115-171 (Act S.447) otwiera furtkę dla wszelkich możliwych szantaży względem Polski. Skutki ekonomiczne, społeczne i polityczne dla Polski i Polaków mogą być bardzo dotkliwe, łącznie z ewentualną utratą suwerenności kraju. Celem 115-171 (Act S.447) jest wymuszenie na Polsce przekazania organizacjom roszczeniowym, na drodze pozaprawnych, politycznych decyzji, aktywów pozostawionych bezpotomnie i bezspadkowo po II wojnie światowej, przez obywateli polskich narodowości żydowskiej lub też zaspokojenia tych roszczeń w sposób alternatywny, na przykład za pomocą prywatyzacji polskich zasobów naturalnych, jak to miało już miejsce w przypadku nieudanej prywatyzacji Lasów Państwowych przez koalicję PO/PSL. Prawo 115- 171 (Act S.447) naruszając istniejące amerykańskie, polskie i międzynarodowe normy i tradycje stawia Departament Stanu, i docelowo Kongres USA, w roli tak „arbitra” jak i „windykatora” działającego na rzecz amerykańskich, żydowskich środowisk roszczeniowych. Mówiąc o pozaprawnych roszczeniach, mówimy tu nie o prawach osób fizycznych lub podmiotów prawnych, lub ich spadkobierców, do konkretnych nieruchomości i aktywów, ale o roszczeniach podmiotów niemających absolutnie nic wspólnego z byłymi właścicielami, których celem jest tak naprawdę wymuszenie na Polsce, poprzez różnego rodzaju szantaże, oraz szkalowanie Polski na arenie międzynarodowej, pozaprawnych nadań własnościowych lub kompensacji finansowych. Prawo S.115-171 (Act S.447) nie tylko dostarcza nowa podstawę prawną, ale tworzy również nieuczciwy mechanizm nacisku na polskie władze. Zwiastunem tych nacisków były słowa Sekretarza Stanu Mike Pompeo w trakcie lutowej wizyty w Warszawie, kiedy to zażądał on otwarcie od Polski - wbrew umowie indemnizacyjnej pomiędzy Polską a USA z 1960 roku i wbrew polskiemu Kodeksowi Cywilnemu – „uregulowania” kwestii żydowskiego mienia pozostawionego bezpotomnie i bezspadkowo. O Polakach, którzy nigdy nie otrzymali rekompensaty za straty wojenne od Niemiec, czy Rosji, Pompeo niestety nie wspomniał ani słowem. Tymczasem, polskie władze wydają się lekceważyć fakt istnienia prawa 115-171 (Act S.447) i zamilczają jego znaczenie, przekonując opinię publiczną, że nie będzie ono miało żadnych praktycznych konsekwencji dla Polski i Polaków. Stojąc wobec tego monumentalnego wyzwania, apelujemy do patriotycznych środowisk polskich i polonijnych w Stanach Zjednoczonych i na świecie do podjęcia z nami akcji protestacyjnej w tym zakresie, a media do rzetelnego przekazu informacji.

Organizatorzy:

Komitet Ochrony Pomnika Katyńskiego i Obiektów Historycznych
Polish American Strategic Initiative
Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych Koło Chicago
Polish Heritage Council of North America
Kongres Polonii Amerykańskiej Południowej Kalifornii
On March 31, 2019 protests will be held in many parts of the United States against the Federal Law 115-171 (Act S.447). The protests will be held under the slogans: "Repeal Fraudulent Act S.447", "We Say NO to the Giveaway of Heirless Property", "Act S.447 is a Fraud" and "Act S.447 = Unconstitutional Precedent". The protest addresses the issue of anti-Poland bias and hateful and defamatory statements by Israeli and some U.S. politicians who willfully falsify the history of World War II and outrageously accuse Poland of complicity in the Holocaust. Our protests will take place in New York, Chicago, Boston, Los Angeles, Hartford and Philadelphia and, in solidarity, in several places around the world. On May 9, 2018, President Donald Trump signed into law Act S. 447, presently known as Federal Law No. 115-171. The Act S.447 was moved through the U. S. Congress and approved in a highly objectionable way involving an unusual and highly improper procedure for such an important and controversial issue. The process “under suspension of rules” was clearly aimed at: 1) preventing any meaningful general discussion of the World War II era heirless property and present extralegal claims and demands of Jewish American organizations, supported by the state of Israel and the U.S. State Department, 2) securing the acceptance of the Act by Congress with minimal scrutiny and minimal involvement of the majority of lawmakers, most unaware or skeptical of the whole issue, 3) concealing the low number and the actual names of the U.S. Congress lawmakers who participated in the above maneuver and for the most part continue to be anonymous. The Law refers to the recommendations of the Terezin Declaration of 2009, which contains extra-legal claims made by various Jewish organizations against 46 countries, Poland among them, regarding assets left heirless after World War II by citizens of Jewish descent, victims of the German genocide. Due to the significant size of its pre-war Jewish minority, Poland seems to be the main addressee of these claims. The law sanctions extralegal property giveaway demands against Poland by Jewish-American lobbying groups such as the World Jewish Restitution Organization. The non-binding nature of the Terezin Declaration surely does not give the United States any legal mandate to enforce the law 115-171 (Act S.447). The law creates a dangerous precedent, which violates the existing legal order and tramples on the thousands -year old legal tradition on which our system of jurisprudence and civilization rest. It also creates the precedent, which discriminates against other national and ethnic groups also subjected to the German genocide. According to the existing laws and universally accepted legal tradition, all assets left heirless on the postwar territory of Poland, irrespective of the pre-war ethnicity or nationality of their owners, escheated to and became property of the Polish State. This would be the case in the United States, as well as any other country. The precedent created by Federal Law 115-171 is viewed commonly not only as an abuse of the existing political system and a threat to Poland, but also as a threat to the Constitution of the United States and our legal foundations. Jewish American property claims organizations are not, and never have been, legal heirs to the citizens of the Second Republic of Poland, or successors to any other legal entities operating in Poland before World War II. Rightful owners or their heirs can file claims in Polish courts, have been doing so for years, and have been compensated or the assets have been returned to them. It needs to be emphasized that heirless property claims have, in fact, already been satisfied under the so-called Luxembourg Agreement of 1952. Under the agreement, between Germany and the Conference on Jewish Material Claims against Germany (comprised of 23 Jewish organizations) and Israel, Germany assumed full responsibility for the genocide committed against the Jews of Europe and 1 their material losses. Accordingly, between 1953 and 1965, Germany paid out billions of dollars, including 450 million DM to specifically satisfy any and all claims related to properties left heirless in all of the countries occupied by Germany during the war. In addition, similar material claims were already settled by post-war treaties and indemnification agreements between Poland and the United States, Great Britain, France, Canada, Sweden, Denmark, Switzerland, Lichtenstein, the Netherlands, Greece, Norway, Austria, Belgium and Luxembourg. Law 115-171 (Act S.447) breaking the existing legal order and creating a precedent that discriminates against other ethnic groups, opens the door to transforming extralegal material claims into a legal tool of asset takeover. The economic, social and political consequences for Poland and Poles can be very severe, including, at the extreme, the loss of national sovereignty. The strategy and tactics, which the Jewish American “restitution” organizations employ, amount to revisionary and fraudulent rewriting of history. They vilify Poland in the international arena and shift the blame for the Holocaust from Germany to Poland and apply various types of political and economic threats, pressure and blackmail while positioning the State Department, and ultimately the US Congress, in the role of both “arbitrator” and “debt collector” on behalf of Jewish American restitution organizations. All of the above amounts to a monumental extortion attempt, an act of the economic and political war waged against Poland. A harbinger of the dishonest pressure mechanism enabled by Law 115-171 (Act S.447) was the statement made by the U.S. Secretary of State Mike Pompeo during the February 2019 visit to Warsaw, when he openly demanded that Poland settle the issue of the prewar Jewish property. The statement, which tried to satisfy outrageous, extralegal claims of a powerful and virulently anti-Polish, political lobby, violated the provisions of the 1960 United States-Poland treaty and indemnification agreement, in which the United States obligated itself never to “present nor espouse” any additional claims against Poland. Concerned with this monumental threat to the United States and Poland, we appeal to the U.S. politicians and the U.S. public to reject the revisionist falsifications of history perpetrated by the, so called, property restitution organizations, which, using the appalling tactics, attempt to turn Poland from the biggest victim of World War II into a villain, and enrich themselves in the process at the expense of Poland. As Americans, we are concerned with the damage to the United States constitutional order caused by Law 115-171 (Act S.447 and appeal to U.S. politicians and the American public to reject the tribal and racist logic and discriminatory provisions of the Law 115-171 (Act S.447) and to amend the law accordingly. We call upon the media to investigate this subject matter and report objectively on the issues involved.

Organizers:

Committee to Protect the Katyn Monument and Other Historical Objects (New Jersey)
Polish American Strategic Initiative
Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych (Chicago, Illinois)
Polish Heritage Council of North America, Inc. (New York)
Polish American Congress of Southern California (California)